คืนเขาไป
เมื่อก่อนมีตาแป๊ะอยู่คนหนึ่ง อพยพมาจากเมืองจีน ไม่มีอะไรเลยนอกจากเสื่อผืน หมอนใบ แกก็มาทำมาหากิน ทำเตาเผาถ่าน ทำอยู่นานจนมีฐานะร่ำรวยพอสมควร ทีนี้ก็มีคนหนึ่งมาบอกแก ชวนแกไปทำเหมืองแร่อีก แกเองก็ไม่เข้าใจ แต่เมื่อเห็นว่าได้เงินเยอะก็เลยยอมเอาเงินที่เก็บมาค่อนชีวิตไปลงทุน ทีนี้ลงทุนได้ไม่นาน ธุรกิจก็ไปไม่ได้ มันล้ม เพื่อนที่ชวนมาก็เลยหนี เอาเงินที่เหลือของแกหนีด้วย แกก็โกรธมาก ทุรนทุรายจะหาไอ้เพื่อนคนนั้น แล้วจับมาฆ่าให้ตายให้ได้ แล้วแกก็เลยปีนไปหาพระบนเขาโน่น เสี่ยงตายขึ้นไปเพราะเห็นว่าไหนๆ ตัวเองก็ไม่เหลืออะไรแล้วนะ พอไปเจอพระก็เล่าเรื่องให้พระฟัง พระก็เลยบอกว่าอ๋อ ก็คุณเคยไปเอาของเขามาก่อนนี่ นี่เขาก็เลยมาเอาคืนไปล่ะสิ แกก็ร้องอ๋อแล้วหายโกรธตั้งแต่นั้น
มีโยมคนหนึ่งมาถามท่านอาจารย์ว่ามีคนยืมเงินไปแล้วไม่คืน จะทำอย่างไรดี พอเขาไม่คืนก็คิดโกรธแค้นเขา อยากแก้แค้นเขา เที่ยวแช่งเขาอยู่ ท่านอาจารย์ก็บอกว่า เออ นั่นนะสิ คุณก็เก็บเอามาเป็นทุกข์เองนั่นแหละ ไม่สบายใจเอง คุณก็ไม่สบายใจเอง ทีหลังไม่เอา ถ้าโดนแบบนี้แล้วต้องอย่าไปคิดว่าเราเสียรู้เขา เราโง่กว่าเขา เราตามเขาไม่ทัน อย่างนี้ไม่ได้ จะทำให้เรายิ่งโกรธ ให้คิดว่าความจริงแล้ว เราไปเอาของเขามาก่อน แล้วนี่เขาก็มาเอาคืน มันจะได้จบกันไป ไม่ต้องเที่ยวเป็นเวรกันอีก ให้เขาไป ถือว่าคืนเขาไปแล้วกันนะ
คัดลอกมาจากหนังสือ…นานาสาระธรรม
เรียบเรียงข้อมูลโดย…นายกวิน ตันทวีวงศ์ (จากธรรมะที่ได้รับฟังมา และรวบรวมไว้ในภายหลัง)